Vandaag, de uitgerekende datum van ons avontuur samen naar ons mooie wondertje.
Vandaag is het 30 dagen dat wij in deze nachtmerrie leven. 30 dagen van slapeloze nachten, nachtmerries, intens verdriet, onbegrip en trots om jou lieve Chloë. 30 dagen dat onze wereld stilstaat en we in een diep, zwart gat leven.
We hadden nooit verwacht dat we jou maar zo kort bij ons mochten hebben. Maar wat heb jij ons veel gebracht in die korte tijd. Ik had je nog zo lang fysiek bij ons willen houden, maar dat zou egoïstisch zijn tegenover jou. En helaas heb ik hier ook helemaal geen keuze in.
Vandaag maken we er een Chloë dagje van. Laten een ballon voor jou de lucht in gaan. In de hoop dat jij m in de hemel overneemt van ons. Maken we een boswandeling met jou vol in onze gedachte. En beloof jij dan lieve Chloë dat je, al is het maar heel even voor ons zal schijnen zodat we echt even met z’n 3en zijn vandaag? 
Het verdriet om jou is er iedere dag. Er gaat geen dag, geen moment voorbij dat we niet aan je denken en dat papa en mama niet tegen elkaar zeggen wat voor prachtig meisje je bent, dat we je zo missen en dat deze wereld zo ontiegelijk oneerlijk is. Want waarom mogen wij fysiek geen gezin vormen? En waarom mocht uitgerekend jij niet levend op deze wereld zijn. Zo’n prachtig meisje waar alles op en aan zit. Ons kleine hartendiefje. Dat jij hier niet fysiek bij ons mag zijn mag niet voor niks zijn daarom zullen papa en mama ook voor jou leven lieve schat, wij zullen sterk zijn voor jou! Ik zou voor heel even deze mentale pijn niet willen voelen, maar juist door deze pijn weet ik dat jij voor altijd in mij voort leeft… Maar wat is ’t toch zwaar hier, zo zonder jou.
Voorgoed is er een stuk van onszelf afgenomen en hebben wij voorgoed levenslang gekregen.
We houden het er maar op dat jij lieve Chloë te mooi bent voor deze wereld.
Bedankt lieve Chloë dat je mama keer op keer sterker maakt. Ik hou zoveel van jou!
Jij bent ons meisje voor altijd
.